TILEMACHOS MOUSSAS TRIO - Dreamtime

 

Ο Τηλέμαχος Μούσας είναι ένας συνθέτης και κιθαρίστας της jazz  με έργο μεγάλο. Τούτο το διαπιστώνει κάποιος όχι ακούγοντας την προσωπική δισκογραφία του, που είναι πενιχρή (τρία άλμπουμ;), αλλά διαβάζοντας για όλες τις δραστηριότητές του, όπως εκείνες καταγράφονται στο σάιτ του και που αφορούν, βασικά, σε μουσικές για θεατρικές παραστάσεις (που είναι πάμπολλες), συναυλίες κ.λπ.

Εμείς, εδώ, δεν θα γράψουμε γενικά για τον Τηλέμαχο Μούσα, αλλά ειδικά για το πιο πρόσφατο CD του, με το Tilemachos Moussas Trio, που αποκαλείται “Dreamtime” και που ακολουθεί το «Κυκνοστάλαγμα» (2006) και το “Newborn” (2011).

Θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε το “Dreamtime” ως ένα... jazz piano-trio, αλλά, σίγουρα, δεν πρόκειται για ένα κλασικό jazz piano-trio – και όχι μόνον, γιατί εδώ ο Τηλέμαχος Μούσας εκτός από κιθάρες (ηλεκτρική και midi) χειρίζεται και ηλεκτρικό πριόνι, αλλά γιατί και η απόδοση-αποτύπωση των συνθέσεων του, έτσι όπως συμβαίνει στο CD, δεν συνιστά κάτι τέτοιο.

Συνοδοιπόροι του Τηλέμαχου Μούσα σ’ αυτό το ταξίδι είναι βεβαίως και οι Γιώργος Γαλόπουλος κοντραμπάσο και Πάνος Τζινιόλης ντραμς, και κάπως έτσι και οι τρεις μαζί είναι υπεύθυνοι γι’ αυτό το άκουσμα, που προβάλλει πολλές και διαφορετικές αναφορές, πολλά και διαφορετικά στυλ.

Κατ’ αρχάς να πούμε πως από τα έντεκα κομμάτια του CD τα δέκα είναι πρωτότυπα – καθώς η μόνη διασκευή στο “Dreamtime” είναι το “Music for a While” του Henry Purcell, που κλείνει τον δίσκο.

Επίσης, από τα δέκα πρωτότυπα tracks τα εννέα αποτελούν συνθέσεις του Μούσα, ενώ ένα, το “El Sablista Enmascarado”, είναι σύνθεση του Τζινιόλη. Μάλιστα, αυτή η σύνθεση είναι η μόνη που έχει φωνητικά (Ζωή Τσαβδαρίδη) και που είναι η πιο «ελεύθερη» του άλμπουμ, καθώς μια απαγγελία κυλάει πάνω από ένα απρόσκοπτο drumming.

Τηλέμαχος Μούσσας

Ακούγοντας, όμως, και απολαμβάνοντας ταυτοχρόνως, το επόμενο κομμάτι, που έχει τίτλο “Prajna paramita” αντιλαμβάνεσαι αμέσως την συνθετική άνεση του Τηλέμαχου Μούσα και την ικανότητά του φυσικά να κινείται σε χώρους πέραν της τζαζ, προς εκείνον του ροκ και του progressive rock βασικά – στήνοντας ένα ταχύ και δυναμικό ρυθμικό τμήμα, πάνω στο οποίο μπορεί να απλώνει τα παιξίματά του, που εκτός από γρήγορα, τεχνικά κ.λπ., αποτελούν μέρος μιας σύνθεσης απολύτως ελκυστικής και εμπνευσμένης.

Γενικά, εδώ, έχουμε συνθέσεις μεστές, καίριες, με εσωτερική συνοχή και ροή, μεσαίες και γρήγορες βασικά, με πολύ ωραίες αναπτύξεις, οπωσδήποτε καλοπαιγμένες και σωστά φινιρισμένες, που αποκλείεται να μην εκτιμηθούν από τους ψαγμένους fans.

ΠΗΓΗ. lifo.gr

 ΒΙΝΤΕΟ.