Σωτηρία Μπέλλου - “Δεν λες κουβέντα, κρατάς κρυμμένα μυστικά και ντοκουμέντα”

 

Ένα υπέροχο τραγούδι. Ποια είναι όμως η ιστορία του;

 

Ξέρω τ’ όνομά σου
την εικόνα σου και πάλι από την αρχή
ψάχνω για μια διέξοδο γυρεύοντας
μια αλλιώτικη ζωή…

 

Το υπέροχο “Δε Λες Κουβέντα” από το δίσκο “Φράγμα” του Δήμου Μούτση σε στίχους Κώστα Τριπολίτη και ερμηνεία Σωτηρίας Μπέλλου κρύβει μια ιδιαίτερη ιστορία..

 

Η ερμηνεία του από τη Σωτηρία Μπέλλου έχει μείνει στην ιστορία και έχει χαραχτεί στη μνήμη των περισσοτέρων Ελλήνων.

 

Όμως η κορυφαία ελληνίδα ρεμπέτισσα δεν ήταν και πολύ χαρούμενη όταν το πρωτοτραγούδησε. 

 

Σύμφωνα με το περιοδικό «Λοιπόν»..

«Βρισκόμαστε στο 1981 και η «αρχόντισσα του ρεμπέτικου», όπως την αποκαλούσαν, η Σωτηρία Μπέλλου, συναντά για πρώτη φορά τον Δήμο Μούτση, ο οποίος της ζητά να συμμετάσχει στον πρώτο του προσωπικό δίσκο «Φράγμα» σε στίχους Κώστα Τριπολίτη.

 

Η Μπέλλου θα έλεγε τρία τραγούδια στο άλμπουμ, ένα εκ των οποίων ήταν το «Δεν λες κουβέντα», το οποίο ο Μούτσης προσπάθησε να το κάνει σε ζεϊμπέκικο ρυθμό, καθώς η Μπέλλου τού είχε ξεκαθαρίσει ότι λειτουργεί καλύτερα όταν τραγουδά πάνω σε ήχο μπουζουκιού και όχι σε έγχορδα ορχήστρας.

 

Λίγο πριν κυκλοφορήσει ο δίσκος, η Μπέλλου πηγαίνει ένα πρωί στο σπίτι του Μούτση φωνάζοντας: 

 

«Τι τραγούδι είναι αυτό που μου έδωσες; Όλο «όχι» λέει. Δεν αυτό, δεν εκείνο, δεν το άλλο. Τίποτα αισιόδοξο. Ζήτησα από τον Πατσιφά να μην κυκλοφορήσει το τραγούδι και θα κάνω ασφαλιστικά μέτρα», του είπε φεύγοντας και βροντώντας την πόρτα πίσω της.

Λίγες μέρες αργότερα, η ίδια ξαναχτυπά το κουδούνι του σπιτιού του Δήμου Μούτση κρατώντας ένα μπουκέτο λουλούδια για να τον ευχαριστήσει. 

«Τελικά, είμαι τυχερή», του είπε, καθώς το τραγούδι με το που κυκλοφόρησε ο δίσκος έγινε αμέσως επιτυχία, ενώ ο συνθέτης έγινε μετέπειτα ένας από τους καλύτερους φίλους της».

  

ΒΙΝΤΕΟ.

 

 

 

Μια σπάνια διασκευή του τραγουδιού απο τον Δημήτρη Μητροπάνο

 

 

 

ΒΙΝΤΕΟ.

 

 

 

 Δε λες κουβέντα

 

Δε λες κουβέντα,
κρατάς κρυμμένα μυστικά
και ντοκουμέντα
κι ακούω μόνο
συνθήματα μεταλλικά
των μικροφώνων
Ξέρω τ’ όνομά σου
την εικόνα σου και πάλι από την αρχή
ψάχνω για μια διέξοδο γυρεύοντας
μια αλλιώτικη ζωή

Περνούν οι νύχτες,
τα δευτερόλεπτα βαριά
στους λεπτοδείκτες
ζητώντας κάτι
που να μη γίνεται ουρλιαχτό
κι οφθαλμαπάτη
Ξέρω τ’ όνομά σου
την εικόνα σου και πάλι από την αρχή
ψάχνω για μια διέξοδο γυρεύοντας
μια αλλιώτικη ζωή

Στων χιλιομέτρων
την ερημιά και στη σιωπή των χρονομέτρων
ακούγονται τώρα
σειρήνες μεταγωγικά κι ασθενοφόρα
Ξέρω τ’ όνομά σου
την εικόνα σου και πάλι από την αρχή
ψάχνω για μια διέξοδο γυρεύοντας
μια αλλιώτικη ζωή

 

 

ΠΗΓΗ. filoitexnisfilosofias