«Καθόμουνα στου Λέντζου» - Το καφέ του Λέντζου στο Παγκράτι δεν υπάρχει πια - Το τραγούδι του Νικολόπουλου και του Ρασούλη ταξιδεύει στα χρόνια μαζί με τις μνήμες

 

 

Λέγεται ότι ήταν ο καλύτερος φραπές στην Ελλάδα. Ήταν πηχτός, δροσερός με δυνατή γλυκιά γεύση και πολλοί ήταν εκείνοι που περνούσαν καθημερινά από τη μικρή καφετέρια του Παγκρατίου για να ξεκινήσουν τη μέρα τους πίνοντας τον περίφημο φραπέ του Λέντζου.

Το μαγαζί βρισκόταν στην οδό Ευτυχίδου στην πλατεία Παγκρατίου και αρχικά λειτουργούσε ως ζαχαροπλαστείο. Άνοιξε το 1964 και μέχρι τη δεκαετία του ’80 η φήμη του είχε ξεπεράσει τα σύνορα της Αττικής, λόγω του φραπέ του που είχε γεύση γλυκίσματος. Όπως είχε αναφέρει ο Βασίλης Καλλίδης που είχε επισκεφθεί το παραδοσιακό καφενείο το 2011, ήταν σαν να πίνεις υγρό τιραμισού.

Ο Λέντζος είχε αποκαλύψει πώς δημιούργησε το λαχταριστό ρόφημα: 

«Το μαγαζί ξεκίνησε ως ζαχαροπλαστείο πολυτελείας το 1964. Φτιάχναμε πολύ ωραίες πάστες και τις σερβίραμε στον κόσμο μαζί με το καφεδάκι του. 

Μια ημέρα είχα μπει πίσω από τον μπουφέ επειδή έλειπε μια κοπέλα με άδεια. Εκεί που καθόμουν, πειραματιζόμουν και μου ήρθε η ιδέα να ανακατέψω στο μίξερ τον καφέ με διαφορετική δοσολογία. Αυτό ήταν! Ο πρώτος φραπέ α λα Λέντζος σερβιρίστηκε και από τότε έγινε ανάρπαστος».

Το μαγαζί του έμεινε ανοιχτό επί 55 χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων σέρβιρε χιλιάδες καφέδες, και έγινε σημείο αναφοράς για τους κάτοικους του Παγκρατίου. Λίγο πριν κλείσει το θρυλικό καφέ ο Λέντζος αποκάλυψε ότι δεν ίσχυαν οι φήμες πως έβαζε μαρέγκα και μπέικιν πάουντερ, αλλά έφτιαχνε τον φραπέ με κλασικά υλικά, καφέ και ζάχαρη. 

Ωστόσο, όπως είχε πει, η ποιότητα εξαρτάται από την ποσότητα. Έβαζε μεγάλη δόση καφέ και το χτυπούσε πολύ καλά σε γυάλινο μίξερ και όχι σε πλαστικό και δημιουργούσε την κρέμα με τη ζάχαρη.

Το παραδοσιακό καφενείο έκλεισε στα χρόνια της κρίσης, τον Φεβρουάριο του 2013.

O Χρήστος Λέντζος το 2009

ΒΙΝΤΕΟ.

 

Ο φραπές του Λέντζου έγινε τραγούδι

Στις 14 Φεβρουαρίου 1982 ο Μάνος Ρασούλης έπινε τον καφέ του στον Λέντζο και εμπνεύστηκε τους στίχους του τραγουδιού, τη σύνθεση του οποίου έκανε ο Χρήστος Νικολόπουλος.

«Καθόμουνα στου Λέντζου»

Καθόμουνα στου Λέντζου και έπινα καφέ
Και βλέπω έναν τύπο μαζί με σένανε
Και σκύβω το κεφάλι να μη με δεις εσύ
Θολώνει το μυαλό μου και σκίζεται η γη

Δεν πίστεψα πως ήταν αλήθεια όλα αυτά
Τα χείλη μου δαγκώνω, δεν ήταν ψέματα
Μου φάνηκε πως σπάσαν καθρέφτες χίλιοι δυο
Μα εγώ απ’τον καθρέφτη σε βλέπω και πονώ

Τριγύρω κουβεντιάζανε για τα πολιτικά
Και πώς ο Μαύρος σούταρε δοκάρι τη μπαλιά
Κι εγώ ο μαύρος τώρα δα βλέπω πως μια στιγμή
Να σβήσει η ζωή μου ήτανε αρκετή
Τ’ Αγίου Βαλεντίνου, αχ πίκρα και καημέ
Καθόμουνα στου Λέντζου και έπινα καφέ

Κάνω να πω να φύγω μα γόρδιος δεσμός
Μ’ έχει δεμένο χάμω, αχ να ‘μουνα τυφλός
Μου φέρνει το γκαρσόνι χαρτί λογαριασμού
Πανάκριβα πληρώνω το πλάι τ’ αλλουνού

Κι εσύ γιατί ποιος ξέρει παράγγειλες λικέρ
Και μένα στην καρδιά μου δεκάξι κομπρεσέρ
Τα μάτια μου θολώνουν ψιχάλες του καιρού
Εσύ εκεί, εγώ εδώ θαμώνας του χαμού

 

 

ΠΗΓΗ. /thecaller.gr