Βιολέτα Ίκαρη - Το αλμυρίκι

                       

Μουσική - Στίχοι: Μάκης Ψαραδέλλης

 

 Το αλμυρίκι

Στην ακρογιαλιά φυτρώνω μες την αλμυρή την πέτρα

και τη ρίζα μου ποτίζω με νερό θαλασσινό

τα πουλιά φωλιές δε χτίζουν στην υγρή τη φυλλωσιά μου

ούτε οι έρωτες χαράζουν το βρεγμένο μου κορμό

 

Κι όταν έρθει η νύχτα μοιάζω με χαμένο ταξιδιώτη

που έγειρε σε κρύο βράχο λίγο να αποκοιμηθεί

σα μια ξεχασμένη αγάπη που τη θάλασσα κοιτάζει

χρόνια τώρα και προσμένει ένα πλοίο να φανεί

 

Ότι γύρω μου ανθίζει των ανθρώπων είναι λόγια

προσευχές ,θυμός ,αγάπες κι άλλα τέτοια μυστικά

όσα στου πελάγου ρίχνουν το βυθό για να ξεχάσουν

μα τις νύχτες τ' άγριο κύμα πίσω τα γυρνά ξανά

 

Ίσως να 'μαι ταξιδιώτης ίσως ξεχασμένη αγάπη

ή ότι άλλο ο νους γεννάει των ανθρώπων σαν με δει

μα θαρρώ είμαι ένα αλμυρίκι σ' ακροθαλασσιά γερμένο

που στη ρίζα του κοιμούνται κουρασμένοι ναυαγοί

 

 

Δίσκος: Εκεί που η πέτρα μαύρισε ανθίσαν μενεξέδες

Σημείωμα του  Ερευνητή τη ελληνικής μουσικής και Ραδιοφωνικού παραγωγού Θανάση Γιώγλου:

Όταν ανθίζουνε τραγούδια…

Αν κι έχουν περάσει εκατό ολόκληρα χρόνια, το δράμα της Μικρασιατικής Καταστροφής και ο ξεριζωμός των Ελλήνων από τη Γη της Ιωνίας συνεχίζουν να εμπνέουν μέχρι σήμερα τους δημιουργούς, που καταθέτουν το «απόσταγμα» της ψυχής τους, μέσα σε ξεχωριστές μελωδίες και δυνατά λόγια… 

Ο Μάκης Ψαραδέλλης γεννήθηκε στη Λέσβο, με καταγωγή από τη Μικρά Ασία. Η προγιαγιά του ήρθε το ’22 από το Ατζανός, ένα μικρό χωριό απέναντι από τη Λέσβο, κοντά στην Πέργαμο. 

Έτσι, έχοντας εισπράξει από μικρό παιδί την ευλογία των αφηγήσεών της, έμαθε, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά στο σημείωμα του προηγούμενου δίσκου του, τι θα πει «δεν ξεχνώ», «δεν θέλω» ή «δεν μπορώ να ξεχάσω» και πως ο άνθρωπος κρύβει μέσα του το πιο ‘μοβόρο αγρίμι της πλάσης, που, αν δοκιμάσει μια φορά αίμα, το συνηθίζει και μετά τ’ αποζητά. 

Αυτός ήταν κι ο μεγαλύτερος φόβος της γιαγιάς: μην ξυπνήσει ξανά το αγρίμι.