Ο Wolfgang Amadeus Mozart έγραψε το κονσέρτο για αρπα και φλαουτο τω 1778 (22 χρονος δηλ) στο Παρισι.
''Φαντάσου λοιπόν , το Παρίσι επι Λουδοβίκου του 16ου. Αφράτες κυρίες στα σαλόνια. Κάτω από τα κρινολίνα τους, εκτος από την απλυσιά, έκρυβαν και τους εραστές τους. Όπως οι άντρες , πρέπει να πω, κάτω απ’ τις περούκες σκέπαζαν συνωμοσίες. Μια επικίνδυνη εποχή.
Στην κόψη του ξυραφιού. Καημένη Μαρία Αντουανέττα…τι τρυφερός λαιμός και πόσο εύθραυστος. Ο παπα- Χάυντν της αφιέρωσε μία συμφωνία. Δεν ωφέλησε σε τίποτα..
Ο νεαρός Βόλφγκανγκ , όχι λιγότερο ανίδεος απ’τη βασίλισσα , επαρχιωτόπουλο από το Σάλτσμπουργκ , τριγύριζε στην πόλη των Φώτων, όπως ο πεινασμένος μπρός σε μία βιτρίνα με φρέσκα , αχνιστά ψωμάκια. Ώσπου το παλιόπαιδο έπεσε πάνω στον αξιότιμο δούκα Γκίνες. Ευπατρίδη και πρώην πρεσβευτή στο Λονδίνο.
Με πολλά χρήματα κι άλλο ένα, χτυπητό, ελάττωμα. Έπαιζε φλάουτο. Κι η κόρη του , μια εκθαμβωτική καλλονή με κατάμαυρα μάτια κι έναν καταρράκτη κατσαρωμένες μπούκλες, έπαιζε άρπα. Ο θεός ξέρει πώς.
Από την στιγμή εκείνη, ο νεαρός Βόλφγκανγκ δεν είχε μάτια παρά μόνο γι’ αυτές τις μπούκλες και τον άσπρο λαιμό. Μάτι δεν έκλεινε τις νύκτες. Πως θα έπειθε τον πατέρα και θα πλησίαζε την κόρη ? Ιδού το στρατήγημα. Ένα διπλό κονσέρτο.
Εύκολα περάσματα για ερασιτέχνες, μα όμως με πόση τέχνη και απλότητα γραμμένα , που ειναι και το γνώρισμα της μεγάλης τέχνης.
Εδώ το φλάουτο παίζει σαν αυστηρός πατέρας κι η άρπα ξεγλιστρά σαν αέρας που θελει να πλέξει τα χέρια στο λαιμό του αγαπημένου. Πόσο μακριά απ’όσα οι αναλυτές του έργου αραδιάζουν.
Μα τι ξέρουν αυτοι απο άρπα ? Ένα όργανο τόσο ευαίσθητο και παρεξηγημένο ! Οι περισσότεροι συνθέτες εγραψαν γι’ αυτό δεξιοτεχνικά. Κι η εποχή μας παγερά της γυρίζει την πλάτη''.
Το ανωτέρω κείμενο ,εντος των εισαγωγικών, ειναι απόσπασμα απο το '' Η συμμορία της άρπας'' του Μένη Κουμανταρέα (Κεδρος 1993 )
ΒΙΝΤΕΟ.
-1696235621.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου